De historische vereniging kreeg van Jan Brouwer zijn verhaal over die dagen toegestuurd.
Jan was bij de bevrijding goed negen jaar oud.
Het hele verhaal kunt u lezen op deze site, onder het kopje Verhalen, hier volgt een gedeelte uit zijn verhaal:
Herinneringen aan 17 april 1945.
“Het is een paar dagen voor de bevrijding van mijn dorp op 17 april 1945. Ik sta met mijn ouders en zus in de voorkamer van ons huis naar buiten te kijken. Mijn vader had ons gewaarschuwd dat we mogelijk een aantal explosies zouden horen. En inderdaad, hij had gelijk. Hij had kennelijk vernomen dat het Duitse leger zich zou verzetten tegen de komst van onze bevrijders. Niet alleen de brug over het Damsterdiep werd opgeblazen maar ook een tweetal turfschepen die aan de kade lagen. Toen ik de explosies hoorde ben ik in huilen uitgebarsten en was bijna niet meer tot rust te krijgen. Het kapot bombarderen van onderdelen van ons dorp is verklaarbaar vanuit de oorlogsmotieven maar is volstrekt onaanvaardbaar. Evenals de oorlog zelf uiteraard.
Mijn vader wist ook dat het Canadese leger op weg was naar ons en het Damsterdiep moest oversteken om ons dorp te veroveren. Duitse soldaten hadden zich inmiddels in een woonhuis aan de Rijksweg verschanst. Dat was het huis waar wij zouden gaan wonen. Het huis werd in de brand geschoten en verwoest. Zeker één Duitse soldaat is daarbij om het leven gekomen.”
Bron: Jan Brouwer.
Hallo.
Ik woonde toen met mijn ouders aan de Johan Feithostraat.En we waren achter onze schuurtje en hoorden toen vanuit Garmerwolde het Wilhelmus zingen.
Maar er liep een landwachter met geweer op de schouder verder op door de straat.
En toen werd er bij de brug over het Damsterdiep geroepen geef je over.
Het antwoord was nain En even later zagen we een klein pantser wagen naar voren komen
en die spoot wat vloeistof op het cafe en gelijk een straal vuur, en de alles stond in brand.
En toen kwamen de soldaten bij ons door de straat, wij stonden in de voordeur maar moesten naar binnen, en ze liepen gelijk door naar de kapschuur van Swieringa, daar hadeen Engelse zich verschanst maar eerst had hij zijn wapens afgegeven.
Maar in die tijd zijn er ook soldaten bij ons in huis komen wonen, wij sliepen boven en de soldaten in het kleine kamertje aan de weg, en die soldaten hadden lekkere chocolade,
voor ons als kinderen een hele spannende tijd.
Het was wel oorlog maar zo heb ik dat nooit gezien.