Sunterkloas wies en onwies
GRUNNEGER SUNTERKLOAS
Mw. Eilina Johanna Huizenga – Onnekes schreef ien 1939 over heur herinderns aan Sunterkloas.
Om en noabie midwintersdoagen laipen ien mien jeugd grode jongs en boerenknechten mit schebels- koppen veur.
Ze drougen n wit hemd of n wit loaken over klaaier, haren n ket ien haand, om t bain en n olde grode swaarde houd daip ien ogen. Paar- die haren n wit schebelskop veur mitholleofoetknipteogen.Zemou- ken n hels keboal, tikten aan gloazen en vrougen of der ook stoute kiender wazen.
t Was om kel van te worden. Dizze Sunterkloazen leken ien niks op goudhaaileg bisschop van Myra”. Volgens mevr. Huizinga-Onnekes is ons Sunterkloas de kristelke Wodan. Dij ree ook tussen twaalf en ain, dus op t gaistenuur, over doaken op zien wit peerd en smeet zien goaven deur schosstain. Sunterkloas,
speult de boas, tussen twaalf en ain. Opzetten
Vrouger zetten kiender n bord mit stoet veur Sunterkloas en mous veur t peerd onder open schosstain. Doar zongen ze din n laidje bie. Aanderdoags lag op teller n stoetkerel of n swoan ien t nust.
Ook: sukkerbaisten.
As t kiend aal te old was, kreeg t n plak roapknol mit n
puutje zolt.
Dat betaikende dat t
ankom joar nait weer opzetten mog. t Kiend was ofzoltjed.